کد مطلب:29424 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:104

نماز عیدین












4490. امام باقرعلیه السلام:امیر مؤمنان، هرگاه در نمازهای عید، تكبیر می گفت، در بین دو تكبیر می گفت:«گواهی می دهم كه خدایی جز خدای یگانه بی شریك نیست. گواهی می دهم كه محمّدصلی الله علیه وآله، بنده و فرستاده اوست.

بار خدایا! ای شایسته كبریا و عظمت، و شایسته بخشش و جَبَروت، و شایسته گذشت و رحمت، و شایسته پرهیزگاری و بخشش! از تو در این روز - كه آن را برای مسلمانان عید و برای محمدصلی الله علیه وآله گنج و فزونی قراردادی - درخواست می كنم كه بر محمّد و خاندان محمّد، مانند بهترین درودی كه بر بنده ای از بندگانت می فرستی، بفرست، و بر فرشتگان مقرّب و پیامبرانت درود فرست، و زنان و مردان مؤمن و زنان و مردان مسلمان، زندگان و درگذشتگان آنان را بیامرز.

بار خدایا! من از تو از بهترین چیزهایی را كه بندگان فرستاده تو درخواست كردند، درخواست می كنم، و از شرّ هر چیزی كه از آن، بندگان فرستاده تو پناه می جویند، پناه می جویم».[1].

4491. امام علی علیه السلام - در سخنرانی روز عید قربان، پس از تكبیر -:خدا بزرگ است. خدا بزرگ است. خدایی جز خدای یگانه نیست. خدا بزرگ است. خدا بزرگ است. سپاس، از آنِ خداست. خدا بزرگ است بر آنچه كه ما را هدایت كرد و شكر برای اوست، به خاطر آنچه كه ما را بدان مبتلا ساخت. سپاس، از آنِ خداست برای آنچه كه از چارپایان اهلی به ما روزی كرد.

خدا بزرگ است؛ اندازه عرشش و خشنودی اش و امتداد كلماتش و شمار قطرات باران آسمان هایش، و آب دریاهایش. بهترینِ نام ها از آنِ اوست، و در دنیا و آخرت، سپاسْ او راست تاخشنود شود و حتی پس از خشنودی، او همان برترِ بزرگ است.

خدا بزرگ است؛ بزرگ و متكبّر؛ خدایی عزیز و عزّتمند؛ مهربانی كه با عنایت و پُرلطف، توبه را می پذیرد و از گناهان در می گذرد، و پس از توانایی می بخشد، و جز گروه گم راه، كسی از رحمت او نا امید نمی گردد.

خدا بزرگ است؛ بزرگی ویژه. از سرِ اخلاص [می گویم كه] خدایی جز خدای یكتا نیست. منزّه است خداوند، صبحگاهان و شامگاهان. سپاس، از آنِ خداست. او را سپاس می گوییم، از او یاری می جوییم، از او آمرزش می طلبیم و از او هدایت می خواهیم؛ و گواهی می دهم كه خدایی جز خدای یگانه نیست. تنهاست و شریكی برای او نیست و محمّدصلی الله علیه وآله بنده و فرستاده اوست.

هر كس خدا و پیامبرش را پیروی كند، هدایت یافته است و به رستگاری بزرگی رسیده است، و هر كس آنان را نافرمانی نماید، به گم راهی دوری گرفتار آمده است.[2].









    1. تهذیب الأحكام:315/140/3.
    2. مصباح المتهجّد:730/662، كتاب من لایحضره الفقیه:1484/518/1.